M e i z o e n

Omdat het vorig jaar om deze tijd nog zo lang sombermakend winters was en blééf, dit jaar al op tijd besloten naar de zon te gaan.
Vorige week al zulke prachtige lente thuis, en hier lagen we vandaag aan ons zwembadje in badpak; echt heet! Warmte op de oude botten!
Comfortabel huis, aan een prachtig meer. Flink het platteland in, zo’n 50 km van Málaga, 14 bungalows op een parkje met restaurant.
We reden naar de kust, veel van die kleinschalige projecten onderweg gezien; in aanbouw of zelfs langdurig stilgelegd zo te zien.
Het land is prachtig.
Ik zie altijd op tegen het gedoe van zo’n vliegreis, wachten, hangen, wachten.
Bovendien kan ik niet pakken: wegens te zwaar de meeste boeken eruit…
Nu ik er eenmaal ben, héérlijk!

Bij de keukendeur staat al een tijdje een bak met bloemen, de hyacinten ruiken heerlijk bij het naar binnengaan. In het pas gezette roosje op stam zit het eerste knopje.
Weer zo’n fantastische lentedag. En wat een tegenstelling met vorig jaar, toen het maar slecht blééf. Alhoewel, er blijft op de achtergrond iets aanwezig: klopt dit? Zo af en toe een schelle dissonant: mensen in t-shirts, soms nog een winterjas, en in het voorbijgaan een oudere dame achter een rollator, in het beige. Op het moment dat ik dacht ‘ hier klopt iets niet’, zag ik het. Ze droeg een enorme zwarte kanten hoed, formaat prinsjesdag.
Ze moet een zonnehoedje zijn gaan zoeken en kwam deze tegen…..

Een dag afwezig, Frans en P deden hun best en zetten er een heus haagje neer ipv een blok! De hoogstam Elstar staat kaarsrecht.
Zelf zaaide ik nog wat lathyrus.

Gadver. Korte metten met mijn plannen/ dromen van een bak met eigengekweekte sla.
Vannacht op blote voeten op weg naar de koelkast uitgegleden ( idd emmertje..) op de eerste naaktslak van het jaar! NB in de woonkamer op houten vloer, onder die vloer is het zo droog als Sinterklaas zijn dinges.
Waar komen ze vandaan?
Nu schaaltje met bier gezet, alhoewel ik denk dat je ze daar alleen maar mee lokt. Hoop op spreeuwen in de tuin. Maar heb ze nog amper gezien.

Nog niet eens 28 febr. en mijn gezicht voelt rozig aan, verbrand!
Toch vandaag de stap maar gewaagd en buxus gekocht voor de twee haagjes. Nee garantie kon ze niet geven. Op hoop van zegen.
+ flink wat goede tuingrond verrijkt met bladaarde, grote bloeiende helleborussen en een kek halfstam Elstar appelboompje. Nog ter ere van de geboorte van Jessie.
Morgen komt Frans en gaan de handen uit de mouwen.

En dan is er opeens zo’n veranderd moment; we halen met J haar zusje op van pre school. Buggy? Tuigje is verstandiger want ze butterflyd/vlindert razendsnel om ons heen.
Nu op zee naar huis, lente tegemoet. Het weer is prachtig, hopen dat ze dat in Engeland ook houden, want hard nodig.
In B begonnen vandaag de schilders om het huis op te knappen voor het in de verkoop komt.

En op het land nog veel water te zien. Maar op de eerste zonnige zaterdag in Whitstable was het goed vertoeven. Lobster en fish and chips, daarna schelpen zoeken.
Zoals het echte opa’s en oma’s betaamt, pasten we op. Heerlijk, geen onvertogen woord toen mamma en daddy weggingen en wij het boeltje overhevelden.
We reden nogal wat heen en weer, en ik kan Dartford crossing niet meer zien.
Vandaag volgden we het omzagen van een enorme vliegden die door de storm veel schade had opgelopen. Zorgt voor meer licht in de tuin.
Nu J echt goed begint te praten is het meteen ook in het Nederlands.
NZ wordt steeds meer realiteit. Ook in ons praten met elkaar. En : ” het zou wel fijn zijn als jullie er dan zijn, hebben we meteen oppas”!! Zo zal het gaan.
Maar nu eerst de lente in.

Een beetje voorjaar in mijn tuintje, en van Paul Gellings:

FEBRUARI

Mijn kalender op een kier gezet

en alvast geroken aan

onzichtbaar groen.

Mijn oor op het papier gelegd

en geluisterd naar het lied

van ieder jaar.

Begraven in het flets gazon

schopt de krokus, wentelt

zich de narcis.

Deze dagen niet verscheuren, maar

koesteren als een raam met

zicht op zilver water.

Avond aan avond nog de stilte van

het wachten, de aarde houdt zich

in, geen kat schreeuwt

om gezelschap en van takken

trilt alleen de schaduw

in de maan.

Zo vluchtig deze tijd, een altijd

nieuw seizoen dat ik in huis

haal om te vangen.

Uit De val van verf en roest, AP, 1993

In 1972 gaven we elkaar ringen. Ik verloor die van mij (en vond ‘m veel later bij een verhuizing weer terug achter een boekenkast). Maar intussen kreeg ik een nieuwe. Ik vind dat je de goden niet moet verzoeken…
P heeft zijn ring om en eigenlijk nooit af, ik doe mijn ringetjes af en doe ze op een standaard, daar zitten/ zaten er meer op. Oa de ringen die mijn moeder omhad toen ze stierf en weer de ringen van háár moeder etc.
Enfin ik haalde iemand in huis die ik beter niet in huis had kunnen halen en daarna waren er ringen weg, mijn twee trouwringen en die van mijn moeder. Wéken slecht van aan geweest. Kon niet wennen aan zo’n blote hand, dus vandaag togen we naar de juwelier, onze ‘huis’ juwelier. P heeft in zijn studententijd nog bijles gegeven aan de zoon. Vandaag was er de zoon van de zoon en wij kochten mijn derde trouwring!
Gewoon de originele inscriptie er weer in laten zetten.
Het was ook nog Valentijn maar daar doen we niet aan.

Stefan Hertmans, al na 5 minuten besloten om heel rustig te lezen en te herlezen. Schitterend! Vooral ook blij dat het een ‘gewoon’ boek is. Even dichtdoen, mijmeren, flap bekijken, en dan rustig door.
Sven schaatste, in een vloek en een zucht dé schaatssensatie van de spelen voorbij.
En het goede nieuws in Nijmegen, de Oude Mol wil Dekker van de Vegt terug in de stad.