77
Zij was er met haar schepje vork en aardappelschil mesje. Kan nog goed omhoog en ook weer omlaag. Netjes netjes! Blij mee. Ik gaf hier en daar wat aan .. de aanzet voor mijn tuintje is er.
De volgende dag inspiratie in B. Beeldschoon en weer thuis in hún gezelschap, zo fijn om met haar een rondje in de tuin te maken, alle namen van de rozen zijn samen een gedicht.
En toen kon ik verder, nou ja. Prachtig weer, geveegd en geschrobd, ik ben veel planten kwijt of ze zijn dit jaar heel anders
Gisteren de andere kant, allemaal rode konen want de kachel was aan, vanmorgen voetbalde A op een bevroren veld.
Plaatje hé, de laatste dagen van de vakantie.
1 februari begint het nieuwe schooljaar, A naar de 1ste klas highschool en J 2de klas.
Voor het eerst in hun leven zitten ze nu ook op gescheiden scholen.
Het is een mooie zomer, rond de 30°, óók ín het zwembad, thuis kan er in de nacht gekoeld worden daardoor slapen ze beter. Het is ze zo gegund, de vorige zomer was NZ nat en regenachtig.
Zou goud geven als we even op en neer konden, misschien zit het er voor P wel in, voor mij niet meer.
Het is een vreugde en een last
Het is een vreugde en een last / Een afgetakeld lijf te dragen. / Wat vroeger wild en bloeiend was / Is nu vermoeid en aangeslagen.
Het bloed gaat in een trage stroom / De moegeworden schouders zakken. / Zo neigt een volle appelboom / Onder gewicht van eigen takken.
Gij jongelieden hebt geen weet / Van tederheid en smart die maken / Dat bomen met hun bladerkleed / Eens nog de aarde willen raken.
Uit: De meisjes van Zanzibar, Plantage Leiden, 2000
daar waren we, jachtslot Mookerheide
deze keer voor een lunch maar ook om de natuurbegraafplaats te bezoeken.
dat moet ook maar eens geregeld zijn.
en als je dan toch ergens moet liggen is dit een prachtige plek. Vandaag met de sneeuw wilde ik meteen terug. Was het vroeger een beetje vergane glorie, sinds vorige zomer is de restauratie van het slot een heel eind gevorderd en het is sprookjesachtig mooi.
We zijn het eens over wat we willen, toch merk ik bij P dat hij aarzelt het woord ( dat licht ruw etc Elisabeth van der Waals?) te noemen.
Doorpakken nu, we kunnen ons kind aan de andere kant, niet met alles opschepen.
eerst even dat gedicht opzoeken:
Sinds ik het weet – ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het boze woord te noemen, dat bij ’t spreken
Licht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, –
Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en omringen,
Nog wèl zo liefelijk en wèl zo zoet,
Sinds ik het weet, schijnt mij de atmosfeer
Doorwasemd en doorgeurd van zoele togen,
Het is of ieder zintuig en vermogen
Nog fijner werd en scherper dan weleer,
Sinds ik het weet, treed ik, wie ik ontmoet,
De vreemden en de vrienden op mijn wegen,
Ontroerder en vertrouwelijker tegen,
En ‘k groet ze met een vriendelijker groet,
Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ernst van ’t aardse spel verloren,
Zo ernstig en zo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.
Schrijver: Jacqueline van der Waals
hebbes, raar zoals een geheugen werkt, het is Jacqueline. Mooi? Mooi!
En dan zit het er alweer op, het was druk en veel.
vooral veel concerten
en een diner bij T en B die ontzettend hun best hadden gedaan door erg op de koolhydraten te letten,
de oorbelletjes en pyjamaatjes vielen in de smaak.
Heel Nederland staat blank, L zei: “ komt toch niet van de plastabletten van P hè ?”
vandaag min of meer droog en verdomd er zit meer licht in de lucht. We gingen samen naar de cardioloog, verkalkte ao klep van P blijft onder controle, zolang hij niet meer last heeft geen verdere actie. Pfft opgelucht
En alvast voorbereidingen voor nieuwjaarsdag, wordt vervolgd …
Oud landschap
Hier heerst het ongemak
van een oud landschap.
De modder zucht
in zwarte regenplassen,
kruipt kreunend
door de rimpels, kluiten
en winterwonden van de aarde.
Hier zien de velden uit
naar het voorbijgaan van de tijd
en wachten op kleine lentetenen,
wankel gras op zoek naar licht.,
steeltjes met lindegroene
babyoortjes, nieuwe
poëzie.
Iris Le Rütte
Prachtig
morgen de kortste dag, zal elke dag het langere licht uit de hemel kijken , en vooral de steeltjes met lindegroene baby oortjes
Rainer Maria Rilke
(Vertaling Peter Verstegen)
Herbst
Die Blätter fallen, fallen wie von weit,
als welkten in den Himmeln ferne Garten;
sie fallen mit verneinender Gebärde.
Und in den Nächten fällt die schwere Erde
aus allen Sternen in die Einsamkeit.
Wir alle fallen. Diese Hand da fällt.
Und sieh dir andre an: es ist in allen.
Und doch ist Einer, welcher dieses Fallen
unendlich sanft in seinen Handen hält.
Altijd elk jaar weer prachtig. Is dit nu een ouwewijvenzomer? Onrustbarend mooi is het. We laten het ons aanleunen. Het jaar alweer bijna voorbij, vorig jaar om deze tijd begon P te sukkelen, dat is over! Fysiek en mentaal is hij boven Jan.
De nieuwe agenda voor 2024 is binnen en ik vraag me voor de eerste keer af of we die ook weer helemaal gaan invullen.
Aan de andere kant hebben de schapen die ze vorig jaar geadopteerd hebben, lammetjes.
Het voorjaar komt eraan en hopelijk een mooie zomer.