M e i z o e n

Een voorjaar

Duits land diep in de winter. Door het coupéraam
in de valavond een gehucht. Een donker beeld
minder dan een seconde lang: de heel oude vrouw
met omslagdoek, als in een haast stilstaande film

krom steunend op haar schop, mand aan haar arm
en op de rug gezien op haar tuinpad,
onder een poort van bladerloze takken
Op weg naar haar moestuin, denk je, om prei
voor de soep. Van haar traagheid het pad zo lang,

dat ik seconden verder voor mij zie
hoe ze aan het einde ervan, bij de boomgaard
nu verbaasd stil staat in een wolk van bloesem.
Zwaluwen tuimelen door het beeld. Vlinders
onwennig in de zon. Boven het verre bos
een lijn van luide kraanvogels, uit het zuiden terug,

schuin als de sneeuw hier langs mijn raam.
Zij recht haar rug
En knoopt de omslagdoek glimlachend los.

Willem van Toorn
Uit: Bezweringen
Em..Querido’s Uitgeverij BV
2013

Uiteindelijk voor bovenstaand gedicht van Willem van Toorn gekozen.
Er ging heel wat aan vooraf: ik wou ‘it faderpaard’ van Tjsêbbe Hettinga, maar toen ik het uit de kast wilde plukken was het verdwenen.
Ter gelegenheid van de 135ste

verjaardag van het Friese Stamboekpaard speelde dit gedicht de hoofdrol.

Eromheen was van alles te vinden; natuurlijk Hettinga zelf: it faderpaard
en: een. espreking van Tsjebbe Hettinga
Nou maar hopen dat ik dat goed bewaard heb.

Voor het eerst deze winter zicht op echte kou. Het is te merken aan de vogeltjes, ze komen nu eindelijk op de vetbollen af.
Op de ladder met de versleten lammys van mijn moeder aan, de blauwe regen gesnoeid.
Hulp van Rob Herwig in YouTube filmpjeYouTube filmpje.
Of ik het goed gedaan heb zal de tijd leren….
De clematis loopt ook uit, en nu? Moet ie een jasje aan?

Schattig; die Rob Herwig heeft een stem die erg lijkt op die van Rutger Kopland.

Zelig Nuujjaor
de kop vol haor
De móndj vol tenj
En ’n waffel in de henj

Een familiebezoek en etentje in het oude huis is niet compleet zonder bezoek aan het graf van mijn ouders. Alleen wij drieën, ook bijzonder! Ze liggen daar goed, tegen de gracht van het oude klooster.
Jarenlang bleef het stadje onveranderd met steeds wrakkiger boerderijen, op die vaak grote kavels worden nu met gemak 10-12 huizen gepropt. Vooruitgang ? Mwah.. Het licht van het rivierlandschap veranderd door die aaneengesloten blokken.
Goed om te zien dat de architectuur van de ( prachtige) boerderij die onze grootouders bouwden in de jaren 30, als leidraad wordt genomen voor de particuliere nieuwbouw in ‘plan zuid’.

Wat een prachtige dag.
Alle cadeautjes werden uitgepakt en bewonderd, gelukkig ook een babyborn…een wandeling in de omgeving, champagne, oesters en een verrukkelijk diner.
En bovenal een harmonieus samenzijn, een gezellige dag!

Het waait en regent verschrikkelijk, de takken vliegen je om de oren en er moet nog voor proviand gezorgd worden. Dus op weg naar een enorme Carrefour, verstand op nul en lijstjes afwerken.
Mijn dochter en ik; l’ histoire se répète, ik zie mezelf nog op dezelfde manier gaan met mijn moeder.
Nu is het huis warm, we keken naar Sjakie en de chocoladefabriek, de brieven naar Santa zijn verstuurd en ze mogen mijn lippenstift.

Vandaag minder mistroostig en op stap naar Roche-en-Ardenne, om naar de wilde dieren te kijken en een frisse neus te halen.
Van dichtbij de wilde zwijnen gezien die in grote getale rondom ons schijnen te zitten. We hebben ze nog niet in het wild gezien, wel jagers in vol ornaat met honden, overal waar we wandelen op huisafstand.
Ook deze streek vergeven van oorlogsherinneringen. Opdat we niet vergeten..
Maar ook de heerlijkste boulangeries, charcuteries waar schoonzoon en ik ons vergapen aan al het kwaliteitsspul. Morgen nog op stap voor de kerstmaaltijd.
A heeft inmiddels verklaard dat ze met me wil trouwen, J snotterig en komt er weer een tand door?
Gelukkig kan/ mag P haar troosten.
Kortom het is zo heerlijk om ze een tijdje zo dichtbij te hebben!

Met z’n allen in dit huis. Omschreven als familiehuis en dat is het ook. Cosy cottageachtig.
Geen sneeuw, wel regen en de rozen op stam zwiepen in de wind die om het huis huilt.
Weidse
De kerstboom stond op ons te wachten en het was/is comfortabel warm.
De kindjes maken ons wakker in hun flanellen pyjamaatjes, we voelen ons echt opa en oma.
Na Sinterklaas is het wachten op Santa. De meest bijzondere wens van A is een lipstick of her own 😉 opvallend hoe ze in haar nog korte schoolgeschiedenis van meisjesachtig naar zéér meisjesachtig is gegroeid. J herstelt van een flinke verkoudheid. En nu komt de hele bups weer binnen….

Kerstvoorbereidingen in volle gang, ook aan de overkant!
Haar eerste kerstspel op school, een rol die bij haar past ‘engel’.
Ik kan niet wachten maar toch nog even een vergeten zak anemonen de grond in, volgens Rita mag dat..