M e i z o e n

padden in de wal

Vorige jaren hadden we héél veel muizen, dat begreep ik wel want ik voer de vogeltjes ook graag. Nú padden, overal padden, brengt geluk zegt men, dus als ik al eens in zo’n nakend beestje grijp, probeer ik  mijn afschuw te verbergen en laat ‘m rustig een plekje zoeken. (eerlijk gezegd dacht ik er al over om zo’n speciaal paddenverblijf te kopen ;-)) nou dat hoeft niet meer want ik weet nu dat ze met z’n allen tussen de stenen in de wal zitten, daar kunnen ze tamelijk diep in, en als het te warm wordt komen ze naar buiten. ik heb wat met de foto zitten flickeren maar echt duidelijk is het niet…. in de cirkels zitten ze in hun flat.
enfin, behalve dat ik nog steeds in een ongenadige fase van verliefdheid verkeer, genieten we ook van de zomer; verrukkelijk!

heen en weer heen en weer, zo zal het hoop ik nog wel een tijdje doorgaan; ze is prAchtig! nou vooruit één plaatje dan:

onbegrijpelijk; de volkomen onvoorwaardelijke liefde, die er vanaf moment1 is! elke dag was ze weer een beetje meer mens, ze snuffelt en sabbelt aan alles wat ze aan vlezig voorbij ziet komen, en ze kletst je de oren van het hoofd 😉 dankbaar ook dat we deze weken samen meemaakten. ze had haar eerste pub-lunch bij ‘the fox and hounds’, haar eerste BBknoei ( zie culinette) en natuurlijk was er het schitterende Kent. we slenterden af en toe wat door die mooie Engelse dorpjes, deden onze boodschappen bij Waitrose en logeerden op een plek die ik jullie niet wil onthouden: Hawthorn.

Gelukkig bestaat Skype ook voor die andere oma in NZ!

DSC_0832

ariane sofia, 3.2 kg – 56 cm

voorlopig dus even afwezig 😉

nog niets…..

Goed kijken… holey moses daar heb ik nu dus helemaal geen zin in, het is er echt eentje kijk maar: steenmarter

En waar is hij nU? Onder de pannen, of ergens op zolder. Ik heb mijn hondje rigoureus gekamd met de vlooienkam zodat ik flink wat haar had, en dat op een stukje tape bij de opening geplakt.  Daar schijnen ze niet van te houden.

En verder zijn we zéér in verwachting; waarschijnlijk volgende week dinsdag, alle vluchten en mogelijkheden al bekeken, pffft weinig anders aan te doen dan wachten, het kindje bepaalt!

 Rustig dagje, getimmerd in het kamertje en zijn lievelingsgerecht gemaakt: gehaktbal gevuld met ei, gebakken aardappels en boontjes. Sober maar lekker, echter zoals zijn moeder dat deed speciaal voor hem, kan ik het natuurlijk nooit!

oeps… lang geleden dat we dat deden, ik bedoel een behangetje feilloos plakken.. het moet nog een beetje drogen. Nu eerst lief maar eens gaan zoenen voor zijn  hoeveelste? verjaardag.

Begin van deze week een enthousiast telefoontje: “ik helemaal klaar met werken!”gelukkig ook niet meer vliegen en thuis concentreren op de komst van kindje. En toen pijn… anderhalve dag in het ziekenhuis, weeenremmers pijnstillers en nu weer thuis. Lekker weer in haar eigen bed en ik bid slievenhier dat het niet doorzet en ze nog een paar weken hebben om voor te bereiden.

Van pure schrik begin ik hier de boel op te schonen (nog even gordijnen wassen?)  gelukkig is Charley hier en ze houdt me bij de les:-) Vanavond  vonden we het goed dat ze met Sara en Luca de stad in ging, goed? vind ik dat echt goed? nee! maar ik vertrouw haar, we maakten afspraken.