M e i z o e n

knipsel van R
eigenlijk is ze meer van de knipsels, en daar gaat ze vér in… tot in de hoge alpen zoekt ze de knippers op, het is ook onwaarschijnlijk mooi en precieus werk. maar nee… ik laat me niet verleiden. en dat is precies wat zij zei over al mijn borduursels.. ze is een soort ‘partner in crime’ geworden, en dat brengt mij weer in de verleiding om vroeg op stok te gaan met Renato Parolin. ik wéét nl dat zij het zíet als er weer een paar vogeltjes bijhangen…

wacht op een bestelling bij casa cenina. en eigenlijk ook wel op de lente

aan tafel
de wind blies er een tafelstukje op en lief tilde een hoekje op om het schoon te houden.

marianne m  logde over haar lachduifjes,dat beeld van die schattige duifjes zit al de hele avond in mijn hoofd….

acacia door badkamer raam

de smeltende sneeuw op het raam past precies om de takken van de enige acacia die er nog staat. over een paar maanden is daar weer het lichte ijle groen te zien. dat is zeker dat dat blijft.. vandaag een goede vriend aan de telefoon die net thuis is na een zware operatie. in zijn stem was de opluchting en de verwondering om zijn nieuwe leven te horen. prachtig! hij stond gewoon een appeltaart te bakken want gisteren goudrenetten gehaald voor in de rode kool….

én vandaag gehoord dat echtgenoot van familielid is overleden, te jong veel te jong. een man die zakelijk en zorgend omging met de natuur op zijn land. het lijkt tegenstrijdig, maar het klopte zoals hij het verwoordde.

P1010167

niet kapot te krijgen.

R&Ch lieten vanmorgen al weten dat ze het niet zagen zitten, jammer van het ‘zoervleisch‘ Ch!

er is iets merkwaardigs aan de hand met het strooien, het kleine stukje straat waaraan wij wonen, behoort niet de gemeente maar de provincie, die provincie kan er wat van, komen zeker 2x per uur langs. de rest is van de gemeente en daar is het reservoir leeg… ouwerwets door de sneeuw ploegen heeft wel wat!

mijn eerste brood

ja, dat zei ik al, lag helaas weer overhoop met wordpress, en zij en haar man die een oogje in het zeil houden zijn ben ik bang aan het verhuizen… brrr.. pas goed op! eerst het fornuis dan de koelkast en de diepvries, en vooruit een paar mooie flessen!

prentenboek marjan smit

 galerie heuvelArt in Oisterwijk opende vandaag de tentoonstelling van Anton Heyboer’s oudere schetsen uit 59 en de jaren 60, samen met de glaskunst van:

Marjan Smit  wonderbaarlijk hoe die twee bij elkaar passen. Marjan is een grote liefhebber van het vroege werk van Heyboer. Haar glaskunst is in alle opzichten ‘fantastisch’ werk. Het zijn zware objecten waar je in allerlei lagen glas kleuren en metalen zijn gegoten, soms met luchtbubbel en al. De achterkant is ruw (want in zand gegoten) de voorkant glad als glas, en dan in de voor haar kenmerkende vormen van kastelen, silo’s, havenkranen, schepen en torens.

Kortom, we trotseerden de sneeuw en zakten af naar Oisterwijk samen met r&f en hadden een ouwerwets genoeglijke zondag.

het is weer flink koud aan het worden, ook glad.. ik heb m’n eerste valpartij achter de rug 😉 de duiven zien dat er veel te halen is en mijn moeder en haar galant ( tot op hoge leeftijd had ze sjans) kijken hoe ze er het beste bij kunnen; alhoewel.. janus zit nogal ingedoken achter haar op een tak. de bestelling bij vivara is gedaan, nog even wachten.

dit is ook de tijd van recepties, we moeten wel naar buiten.

P
dit was het laatste vuurwerk van deze nacht! lief he? altijd 1 sigaartje in de nacht. het was laat te laat.. eigenlijk zonder erg alle gedoe in december achter de rug, en reken maar dat ik vanaf nu het lengen van de dagen in de gaten hou..er zit al een vrolijk deuntje in de lucht van gerard van maasakkers

2de kerstdag en de mimosa bloeit!

(ahum: nederig excuus, moet zijn “Mahonia  media Charity” maar volgens mij is dat ook vroeg 😉
wij reden wat rond op zoek naar mooie plekjes, die vonden we genoeg! tom tom uit, en je komt er vanzelf! het is een prachtig land, wat zompig nu in het achterland maar we zagen de mimosa bloeien! dronken warme chocolademelk bezochten kerken en kathedralen en wéér warme chocolade melk. én ontvingen onze eerste parkeerbon 😉 P was lichtelijk ontzet, dat overkomt ‘m nl nooit… als troost heb ik ‘m maar getrakteerd op.. juist.