bergen kadootjes onder de boom, home made koekjes en hartigs en ook de poezen deden mee. ik had de indruk dat ze na die tijd een beetje ontdooiden, behalve jack die ‘m steeds smeerde … en zielig in een natte tuin zat. nog een ruime halve zwangerschap te gaan en ze vinden het goed, maar voorlopig nog een paar maanden met z’n tweeën, dát kan ik begrijpen..
op tweede kerstdag, we hadden prachtige kerstdagen, de reis verliep voorspoedig (hier nog bergen sneeuw) maar in frankrijk en zuid engeland bóven nul! en dat je kind dan de deur van haar huis opendoet, en je in wat? een flits ofzo, ziet dat ze zwanger is. een mooie jonge vrouw, licht vermoeid van het huis op orde brengen voor haar ouders; l’Histoire se répète en zo gaan de dingen..
Het is koud, en het sneeuwt ononderbroken, dus ze willen eten, bollen zich vervolgens op om zo weinig mogelijk energie te verliezen. Plaatje he? over een paar maanden zingt ie op de punt van ons huis in het late avondlicht. Nee dit jaar niet zo’n last van de donkere dagen 😉 ook helemaal geen kerstsfeertje hier in huis omdat we toch weg zijn…
Saar kwam gebotst en gevallen op haar fiets naar ons toe, (te groot om met de fam. te gaan wintersporten) en maakte heerlijke pizza’s, en toen in een bad met veelvoud aan schuimen etc, zit nu rozig als een baby tv te kijken, ja! kinderen blijven leuk!
39 jaar bij elkaar,was het bijna vergeten..maar zoals gebruikelijk gingen we goed uit eten, het was koud, omdat mijn vingers de laatste tijd andere maten hebben aangenomen geprutst met welke ring aan welke vinger… en toen was ik mijn trouwring kwijt  PFFFT met lantaarn in en om de auto, en daar was ie… zou ik toch geen goed teken hebben gevonden! wat een tijd, in ons 40ste jaar krijgen we een kleinkind. Nu nog maar zien dat we in Engeland aankomen, er was een weeralarm, en met zulke condities ga ik niet op de boot, enfin we zien
dit boekje met de gelijknamige titel is van Fran Manushkin, en ik kreeg het van lief in 1974 of 75. Illustraties rondom gezin waar een baby alsmaar niet geboren wil worden. Ik weet niet of ik het vaak voorgelezen heb, want het ziet er nog wonderbaarlijk ongeschonden uit, en dat was met de échte voorleesboeken toch wel anders…
Het kan verkeren; ik word tegenwoordig wakker met het beeld van een piepklein mensje op een echo. Zó vertelde ze het.. Tijdens het skypen stuurde ze een bestandje mee..dat was een serietje afdrukken van het eerste echo van hun eerste kindje, en van ons eerste kleinkind samen!
Alle clichés kloppen en ze zijn allemaal even waar! gelukkig gaan we snel naar ze toe.
Eerst hier nog even de geiten of de zwijnenstal uitmesten, ik dacht een beetje lichtzinnig over die griep, was vergeten hoe het ook alweer was ‘gewoon’ ziek zijn 😉
In dit spuugbakje die ik onder het wakend oog van mijn neefje: “wat heb jij gepakt bij oma?” wat verdroogde roosjes die op haar bed lagen, haar rozenkrans (nIEt haar mooiste) want haar jongste broer, toen ook al over de tachtig, bezwoer me dat hij die wilde hebben, en onze lieve vrouwe van den Bosch in een klein kokertje, dat ik nog snel in mijn jaszak kon stoppen voor de kraaien haar oppakten. Dus in 2010 al vijf jaar gelden dat mijn moeder overleed.
Zo af en toe heb ik nog wat met haar te bepraten, zoals nu, wat zou ze het énig vinden en ik zou haar meteen vragen hoe je sokken breit, want dat deed ze blind…
Zo werden Sinterklaas en zijn pieten ontvangen in ons dorp.
Op dit moment doen we er niet aan, maar dat zou zomaar kunnen veranderen… ik was het vergeten; zo’n verhit kindergezichtje, misselijk van de pepernoten en schuimpjes, liedjes zingen bij de haard , mmm ken ik ze nog? schoentjes zetten met grote wortels en véél stro. heimwee? ‘k geloof ’t wel.
En dan vandaag opeens tijd over. Deed 2 kranten de deur uit dwz de Telegraaf die ik geheel en al gratis thuis kreeg omdat ik een pot vlekkenmiddel kocht. Daar hebben we nog een flinke discuzeur om gehad lief en ik, wat die krant wel niet in dit huis deed? En dat is erger: NRC weekend bijlage, maar zoals gewoonlijk keuzes maken geeft je vrijheid om iets anders te doen.
Deze week nam lief afscheid van een dierbare vereniging, en stopte daarmee ook weer veel moois in zijn ‘herinneringen’. Zo gaat dat, je komt, je doet je werk, en je gaat, en als het goed is hebben beide partijen het beste gegeven. En zo was het afgelopen maandag! Een dag met een gouden randje…
Dat zijn de dagen sowieso de afgelopen week!
Sinds lange tijd weer eens in de schouwburg en genoten van 
Orlando.
van toneelgroep oostpool. In een doodstille zaal, twee en een half uur concentratie. PrAchtig!! en nee, het was geen uitgekauwd onderwerp; man- vrouw- maatschappij, androgyne liefdes affaires. Geslachts wisselingen, acteurs die in diverse rollen kropen en toch zeer toegankelijk toneel!
In de gaten blijven houden die toneelgroep!
eindelijk in of meer schone kamer,het linker raam is klaar. ook nieuw gordijntje, het rechter moet morgen 😉 durf niet te zeggen wanneer ik voor het laatst hier zo rigoureus huishield.. dat was op de dag dat Johan van Stekelenburg begraven werd en ik via mijn PC de begrafenis kon volgen, shame shame. vorig jaar rond deze tijd racete ik door ons huis en mikte hier en daar wat in kasten zodat het voor het oog van het kerkvolk etc….maar hier ben ik al aardig tevreden mee!
er zijn zoveel kindjes geboren dat ik ook weer truitjes brei, hoe moest het ook alweer? bij de Hema een maatje 74 gehaald, en het schiet op:
van het breien met borduurgaren (tokens of love) breng ik niks terecht. dit wordt dus een simpel truitje voor de warm! voorlopig geen kapsones 😉
Behalve de uien, zijn dit zo’n 400 knol(len)letjes. Rita van der Zalm heeft haar winkeltje overgedaan, maar alles piekfijn in orde. Zoals de grootmeesteres het leerde: de gewenste soorten bij elkaar in een emmertje, goed husselen en vervolgens uitwerpen op het te beplanten vak! fluitje van een cent, de helft zit er al in. Vorig jaar was ik heel gelukkig met haar advies voor de verwilderings bolletjes.
Een drukte van belang de afgelopen weken, mijn kamer is klaar,dwz het oude bureau van P zijn vader staat uiteen te wachten om opgehaald te worden. Gelukkig komt het in goede handen, want dit kan niet zomaar weg… Joost mag weten hoeveel uren hij eraan gezeten heeft, hoeveel brieven geschreven ( ja ja het archief moet ook nog uitgezocht!) en later toen het op ’t balkon stond van hun serviceflat, heeft hij er eindeloos geraniums op gestekt en zaailingen op gekweekt. Dank je wel Vader dat ik het zo lang mocht gebruiken, maar het leven gaat door, en ik kocht een lange smalle teakhouten tafel. Alles, álles ging eruit! dus ook de aansluitingen van de PC en wat daar weer aanhangt.. maar zie: het werkt!
En voor de zorgvuldige lezer: op het echo van de gynaecoloog bleken mijn eierstokken te zien als dunne vliezige orgaantjes, géén aanwijzingen voor kanker, pffft dat lucht op kan ik je verzekeren!
Met andere R naar haar eerste kleinkind, de tranen dichtbij de blaas, zou A van Dis zeggen! mooi mooi!
