M e i z o e n

Wat een prachtige wereld vandaag! gewandeld met R in een gebied waar ik nog nooit geweest was. Een ‘gated community’ in onze eigen achtertuin? Het lijkt er wel op.

Dit plaatje kijkt tegen de achterkant van het ‘kerkebosje‘. Er zijn flinke discussies en terecht! van de voors en tegens, heb steeds ‘Ithaka‘ van Kavafis in gedachten

Ithaka gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden meer.

Zo voelt het ook, al zo vaak en veel in en rondom het bosje gewandeld met m’n hondje, ik kréég al zoveel! Het bosje kan nooit mooier worden, en het ís natuurlijk een verzuurd verwaarloosd stukje grond dat alleen 1 ding mee heeft: locatie locatie en locatie! Kan me voorstellen dat je verlangt naar zo’n plekje waar je oud kunt worden,waar naar je omgekeken wordt, waar je je lief naar zijn graf kunt brengen (en bezoeken) en jouw lief, jou en omgekeerd.. En dat allemaal in je eigen dorp! Er is veel voor te zeggen.
Lief kíjkt zijn schaatsen van de zolder, de vooruitzichten zijn somber…Wat zou het heerlijk zijn als zou kunnen schaatsen in de komende vrije week!Nog steeds weinig nieuws van het vakantie front: kijk maar nog leeg! Maar ik vind alles best want het gaat haar/hun goed.

En voor de borduur meisjes! Lazen jullie gisteren Max Pam in de VK?? Nou hoor je het ook eens van een ander:

http://www.volkskrant.nl/vk-online/20071220/public/index.html

Het verrukkelijke van een telefoon is dat het een telefoon is, dat ie vervolgens vaak niet te vinden, kwijt is,en niet aflatend door blijft piepen, daar kan ik sinds vanmorgen half 7 goed mee leven! We werden wakker van een gedempt toontje en weer en weer! ’t is tamelijk onnozel om: ‘tai toi es soi belle’ te roepen naar zo’n ding, die gaat tot sint juttemis dóór! Lief eruit en jawel een sms je uit NZ: de vakantiegangers zijn in Auckland gearriveerd en op weg naar Hamilton. Gelukkig! Tevreden weer omgedraaid.

Wat ben ik die korte dagen zat, om vier uur was het donker! Het blad van de Helleborus geknipt zodat alle energie naar de bloemen gaat, wél kaal. Morgen toch maar even naar intratuin om er nog wat witte bij te zetten.

De prachtige kip  (was het de Calicuthhoender? zoeken we op)  klaargemaakt volgens Jamie, geen woord teveel, Hémels! Dat wordt dus nog een retourtje Maastricht!

In Maastricht bij goede vrienden om voorbereidingen te treffen voor Santiago de Compostella in het nieuwe jaar.Zoals altijd worden we in de watten gelegd, eten we verrukkelijk en genieten we ven hun gastvrijheid. Zij nemen ons zoals gewoonlijk op sleeptouw, en deze keer naar Mosae Gusto. Ongelooflijk, Mestreech did again! De markt is weer zoals ie ooit bedoeld was en daaronder in de gewelven zoals ze denk ik onder de gehele stad zijn: Een culinair paradijs:we werden er rondgeleid, kochten culinaire liflafjes een prachtige zwarte kip die zich al ligt voor te bereiden op morgen…en vergaapten ons. Hier zal ik af en toe een geheim reisje naar ondernemen. Lief nam me mee naar de mooiste juwelier van het land,met het oog op ons 37jarig samenzijn.
Héél weinig nieuws uit de contreien van Sidney; geen bericht goed bericht

uhum, ik wou iets laten zien..

dat lukt me dus niet, maar nu wel!! Dit raad je nooit… het is práchtig, maar zo volstrekt nutteloos, kan me ook niet voorstellen dat je met veel gepruts zo’n ding maakt en er vervolgens naar gaat zitten kijken… nónnenwerk!

Wat een dag! me zeer tevreden uit de naad gewerkt in de tuin. ‘k werd geïnspireerd door de tuintjes: Héérlijk! werd geëscorteerd door roodborst, mees en co en warempel een bonte specht.

Op:  http://www.lundpluslund.dk zie hoe je deze overbodige objecten moet maken.

en hoera voor sjendeman  die mijn site weer werkbaar maakten.

Dat wil ze al héél lang. Hier heeft ze haar eerste en splinternieuwe schoenen aan, maat 18. Haar schat zoals altijd dichtbij haar, hoewel ze met de huidige niet zo zal slingeren denk ik. En of hij verdraagt dat ze hem natsabbelt is ook nog maar de vraag, in ieder geval zijn ze samen.Haar rechterhandje open en omhoog voor het evenwicht.
Vandaag weg voor een reis van 365 dagen.Wij volgen hun op een enorme wereldkaart en het digitale fotolijstje. Dat is nog eens andere koek dan mijn moeder die het moest doen met: ‘we bellen wel een keer’.
Tijden veranderen  gevoelens niet zo zo veel, dag lieverds maak het goed!

Dit is Teun: 7 maanden nu, beeldschoon, stérk en als je goed kijkt zie in zijn onderkaakje de aanzet van twee tanden, ’t zijn eigenlijk alleen nog maar twee streepjes. Vraag niet wat hij daarmee kán.. hij zet zijn in verhouding veel te kleine voetjes op mijn schoot, trekt zich aan mijn haren omhoog ( ‘k heb nu geheimratsecken)  tracht mijn bril te mollen, maar dan focust ie op m’n neus; mmm mmm kijkt licht scheel en valt aan..

Ik wou alleen maar zeggen het gaat goed! Wat déden we veel! en we genoten.
en ik ga alweer op kursus: photoshop deze keer! zal het lukken?

L&S:hielden hun hollands afscheidsfeestje in ons huis en bereiden zich nu voor op een heel jaar reizen.Wij legden vanmiddag een boeketje op het oorlogsgraf van een oom van S. De oudste broer van S zijn vader, hij stierf in juni 1943, P net geboren en ik nog láng niet. Zo grijpen allerlei levens toch weer in elkaar. mooie gedachte..

Weer een dag waarvan ik nu al weet dat ik ‘m nooit zal vergeten, het zal een ijkpunt zijn in de toekomst.

Een groot gedeelte van de avond verdaan, met het zoeken naar het geluid van de ‘steenmarter’. 2 uur verder verder ben ik nog niet veel wijzer.Feit is dat we al wekenlang (maanden zelfs denk ik) elke nacht het gekrijs van steenmarters horen die hun territorium verdedigen.

Zo lang al als T ziek was, hoorden we ze.
En ook al bezwoeren we onszelf dat zijn ziekte écht niet dat was, het was wél zo!
Veel mensen rouwen, zijn ontdaan, zullen hem missen. Heb al de hele dag het volgende volgende gedicht van Kavafis in mijn hoofd, het past bij hem!
Antonius door zijn god verlaten

Wanneer, om middernacht, je plotseling
een onzichtbare stoet voorbij hoort trekken
met stemmen en betoverende muziek –
treur dan niet nutteloos om je fortuin
die van je wijkt, je werken die mislukten,
je plannen voor het leven die allemaal illusies bleken.
Je moet, als was je lang voorbereid en moedig,
vaarwel zeggen aan het Alexandrië dat jou verlaat.
Bedrieg vooral jezelf niet, zeg niet dat
het een droom was, dat je gehoor je misleidde:
laat zo’n vergeefse hoop niet tot je toe.
Je moet, als was je lang voorbereid en moedig,
zoals jou, die zo’n stad vergund was, past,
beheerst naar het venster toegaan
en luisteren, met ontroering, niet met
lafhartig klagen en jammeren, in een laatst genieten,
naar de klank der betoverende instrumenten
van de geheime stoet die voorbijtrekt,
en vaarwel zeggen aan het Alexandrië dat je verliest.

Uit: K.P. Kavafis, Gedichten in de vertaling van Hans Warren en Mario Molegraaf, Amsterdam: Bert Bakker, 1991

Natuurlijk weten we allang, dat niemand beter dan zijzelf haar bootje bestuurt.Kijk hoe ingespannen ze dat doet. Wij waren in Parijs, héél lang geleden om de ingepakte Pont Neuf te zien van Christo.

Even een dag op en neer, In de Tuilerien kon ze haar bootje laveren, tussen alle anderen van spelende kinderen (en wij onze voeten even sissend in het water houden).

we hebben gewacht

We wandelden met de tuintjes, naar de Millingertheetuin.

zoals gewoonlijk in  goed gezelschap en de tuin elk seizoen beeldschoon.

Het wordt steeds volgroeider en je waant je meer dan ooit in Marokko. De combi van japanse anemoon en blauwe monnikskap was prachtig.
Nee, geen regen! we aten in Oortjeshekken, en ik wist meten weer waarom dit zo’n bijzondere locatie is. de geraniums onder het raam dat uitkijkt op de bisonbaai, de sweet memories etc..

Kijk zo’n virtuele wereld kan ook gewoon leven.

Nu maar eens gaan nadenken over welk appeltje ik moet gaan zetten in mijn voortuin.
En ik wil zo graag weer verder aan..

Maar eerst de meizoensalade voor 40 man klaarmaken!! pas op met je internet aktiviteiten want voor je het weet ben je met dit soort klussen bezig 😉 ik doe het graag hoor voor het feest van K&H die eindelijk hier hun feest kunnen vieren.