Dát is nog eens een leuke thuiskomer! Mijn lieve zéér belezen buurvrouw, plakte deze tekst uit een sprookje op onze voordeur.
Het ärmchen is er, en daar is alles mee gezegd. Ik dacht echt dat ik weer in de tuin kon spitten, emmers dragen etc… maar het glas is hier altijd halfvol; ik kan krabben…wat een genot! en lezen!!
mijn eerste borduurproject wordt een biscornu, nou ja…en juul is weer in town! wat leuk, mag ik je linken?
Het is nog steeds pas mei! we eten asperges, (het seizoen zou dit jaar wel eens vroeg voorbij kunnen zijn) en bij J+R in hun tuin
Jawel! eten we rozenblaadjes en de ‘molly sanderson’ als garnituur.
Goed bij de les blijven deze zomer;
1 juli wordt Teun gedoopt, in het
van de wereld.en is de wereld vergeven van 60-65 jarigen, zelfs 70! maar dat geef je haar niet,en 40 jarige bruiloften! babyboomers? babyboomers!
van heel lang geleden herinner ik me een spic&span schoon huis als ik terug kwam van mijn werk. 
deze ervaring was er lang niet, maar vandaag: oeps!! dat komt door H! wat een vrouw, en wat ben ik blij met haar; op onze zoektocht naar ‘microvezel doekje’ zei ze met zweet op haar voorhoofd: ‘ да’
het was vnl haar zweet en mijn genoegen. Arm zit weer keurig in een nieuw gips, hoeft niet geopereerd, over twee weken retour.
zal jullie een beetje bijpraten:http://www.allesovermrsa.nl/mrsa/Wat_is_MRSA/
wat een gedoe, je dient dus in nederland je neus en keel te laten uitstrijken (door je huisarts) vervolgens gaan die twee ‘watten’ naar het laboratorium, en wacht je af.In mijn geval is de neus al twee dagen OK, maar de keel laat op zich wachten.. pfff.
of die arm/pols zich gedragen, en volgens correcte anatomie aan elkaar groeien is minder relevant. langzamerhand begint zich een heel zwart vermoeden aan te dienen. kan niet lezen, geen plantjes in potten, geen borduursels geen plee schoon,geen hondje aan de lijn en nog zo ’t een een ander. het kan erger! ben ik helemaal mee eens,maar ik wil even mekkeren….
oa in Piegut, op de woensdagmarkt:
en daar gebeurde het, ik viel, héél hard! gulzig op weg naar niks om het lijf kraampjes… enfin, ik was nummer vijf, en werd geroutineerd in een (naar mijn beleven) héél klein anbulancetje afgevoerd naar Limoges. Deskundige jonge vrouwen “i’am ze docteur of ze bones” en een colonne middelbare mannen van de transportdienst, begeleiden me naar een operatiekamer, nachtmerrie van het zuiverste water!
het gaat uiteindelijk allemaal goed.
K&C blijken onmisbaar, en op 1 mei kachelen we voorzichtig naar huis.
Daar ben ik ongemerkt/wild onderdeel van het MRSA protocol, en wacht ik op toestemming om me in een kliniek te begeven teneinde daar gecontroleerd e/o behandeld te worden.
balen? balen!
Mijn lieve buurvrouw heeft zorgzaam voor mijn premature tuintje gezorgd, alles ziet er pril groen en veelbelovend uit! jammer dat ik nu niet met beide handen kan wroeten.
pfft, wat een groen, zo zacht, en zoveel kleuren! er is weinig ‘oud’ groen meer te ontdekken, maar wél veel aktiviteit. de merels baltsen dat het een aard heeft, de de tortels waarvan ik denk dat ééntje mijn moeder is in reïncarnatie, mogen wel een toontje lager! móeder gedraag je 😉
we moeten nodig weg, naar ons knechtenhuisje. en laten het tuintje aan de loge’s en de zegen van boven.
voor de borduurmeisjes: ik neem het kindersley alfabet mee, dat ik eindelijk op papier heb gekregen, maar ik ben niet zo enthousiast over de kleuren. misschien moet ik die veranderen.Zij suggereerde ooit rose, mmm lijkt me mooier. dit zijn voorlopig onze zorgen én een krat boeken zorgvuldig pakken en dan en route!
Daantje wist al heel lang dat er een ‘broertje’ kwam.zondagavond is Teun geboren. de volgende ochtend keek ze in de wieg: en ja daar is ie! “broertje” sprak zei gedecideerd, waarop haar ouders haar vertelden dat hij Teun heet. neee ‘broertje’…ben benieuwd hoe de ontwikkelingen zullen zijn, want ‘broertje’ was er voor haar toch al een tijdje bij…
pfff, nu zijn de zwaarste karweien wel achter de rug. weer veel zand veel stenen, veel troep, en veel mannen in en uit het huis geloodst! en met hen alle grollen: “u hebt zeker een trekhaak?” ( ik heb een teckel), “wij zijn laat getrouwd, na de middag”.
al een paar heerlijke dagen gehad, alle griep en longontstekingen en wat er verder aan fysieke soesa was hopelijk achter ons.
we kijken elkaar nog peilend aan, gáát het wel met je? en persen sapjes, vroeg naar bed.
Kyrill heeft veel schade aangericht, twee van mijn drie ‘grand old lady’s’ verdwenen. De wal oogt kaal. en buiten dat was onze achtertuin toch al gesloopt door de verbouwing. De kweker bracht een ruin 2mtr hoge witte meidoorn op stam. Er moet toch een beetje volume zijn! Maarten helpt me met het opnieuw beplanten, en daar ben ik héél gelukkig mee. Hij heeft die blik die keurend ziet hoe de verhoudingen moeten zijn, én hij is zeer zorgvuldig met het terug plaatsen va de vele schattige varentjes die zich op deze grond zo lekker voelen.
