26 oktober

kerkhof

god, vader
nooit was een mens zo alleen
haar kamer met zicht op de blinde kerkmuur
slaaplucht ingedikt
nooit meer zon op haar bed
in dit zurige dorp vol geheimen
haar bestaan veronachtzaamd
elke dag haar soep koud
in de eeuwige geur van stront
en altijd krassende kraaien in de lucht
duwen we haar voort
de weilanden,
de dijk
het zwarte water
het kerkhof
god, vader…

Geplaatst in Gedichten | Één reactie

nachtkastje

Image hosted by Photobucket.com

vandaag in de Volkskrant

De huisvesting van bewoners van verzorgingshuizen is ver beneden peil. Dat blijkt uit een rapport van het College bouw en Ziekenhuisvoorzieningen waarop de Volkskrant de hand heeft weten te leggen.

De meeste bewoners wonen in een kamer die niet of nauwelijks voldoet aan de wettelijke minimale kwaliteitseisen. Ook zijn de wc’s vaak te klein voor een rolstoel en passen brancards niet in de lift.

Het Bouwcollege inspecteerde bijna 1400 verpleeg- en verzorgingshuizen, zo’n driekwart van het totale aantal. In die 1400 wonen ruim 126.000 ouderen. (NOS)

zie ook het log van www.janmarijnissen.nl/weblog

het is niet zo’n frisse foto.
is eind febr. gemaakt toen we de spulletjes van mijn moeder verdeelden.
in de nacht van 5 op 6 febr is ze in haar piepkleine kamertje dat tevens keuken en zitkamer was ,uit haar bed gevallen.
in dat kamertje kon een beetje kont zich amper keren, laat staan dat ze met een rollator naar de wc tevens badkamer kon! dat was wrikken en duwen.
haar rolstoel paste daar natuurlijk helemaal niet in.
die had ze wel nodig om van bed naar stoel en omgekeerd en om naar de eetzaal en om naar buiten enz.
aanvankelijk was haar rolstoel gestald in een nisje buiten haar kamer op de gang, 1ste verdieping.
vanwege brandveiligheidsvoorschriften mocht die daar niet staan en werd dus steeds beneden geparkeerd, waar ettelijke identieke stoelen stonden van evenzoveel ettelijke identieke meer of minder dementerende ouderen.

soit: in de nacht dat zij viel,werden wij gebeld en toen we aankwamen (binnen een uur) lag ze nog nabibberend in haar bed.
de huisartsenpost was al geweest haar voorhoofd was gehecht, en er was al geprobeerd een enorme bloedvlek op de vloer schoon te maken,
enfin, om eenlang verhaal etc: in die nacht ontdekten wij (niet de huisartenpost of verzorging!) dat ze 39,7 koorts had.
9 febr is ze gestorven aan de gevolgen van een longontsteking.
mijn moeder is 94 geworden.

eind febr. zag ik dus de onderkant van haar nachtkastje en alles viel op z’n plek.
wij hebben al die dagen niets aan dat nachtkastje gezien, het was immers schoon.
zo heeft ze liggen bloeden… hoe lang??

via hetlog van jan marijnissen kwam ik bij http://www.igz.nl/meldpunt-verpleeghuiszorg/indexie.html
het is goed dat dat er is!

er zijn misstanden, beschamende misstanden.

Geplaatst in Algemeen | 2 Reacties

Daan

Daan

zo meizoen, daar ga je dan!
in het diepe ( een beetje zoals daan)
al een paar dagen neem ik dit plaatje in handen, zet mijn bril omhoog en kijk zorgvuldig.
mijn borstbeen wordt van kauwgum, dag klein lief meisje, je maakt de wereld mooi.
en nu ik toch hier verzeild ben geraakt, wil ik jou een liedje laten horen dat jouw mama vast nog wel kent:

spetter pieter pater van herman van veen

MP3-audiobestand (mp3) Herman van Veen – Spetter pieter pater 2.016 KB mp3 C:\Documents and Settings\Pim\Mijn documenten\meizoen\LimeWire 0 / 0 0 0

ok ok het komt nog

Geplaatst in Algemeen | 2 Reacties

Knotwilg

Knotwilg

knoestige knoten wenken
met zurige oudemannenvingers
naar het verlaten dorp
ik heb in de stinkende klei
elk bot in mijn handen gehad
en ben gegaan
heb de bermen in brand gejaagd
op het bonkende macadam
met leonard cohen op max
ben ik walsend ontsnapt

Geplaatst in Gedichten | Één reactie

Meizoentjes

meizoentje
gevlochten kransje
van ijlwitte meizoentjes
om het lieve hoofd

Geplaatst in Gedichten | 6 Reacties

Volvo

hij walst me in zijn boring uglyness
naar zondoorstoofd koren
de koekoek in de middag
de geuren van mijn jeugd
mijn tenen knipogen weerbarstig rouge
en we neurien zacht:
“how fragile we are – how fragile we are”

Luister naar dit gedicht

Geplaatst in Gedichten | Reacties staat uit voor Volvo

Moeder(2)

Zoekend haar handen
Om deurstijlen van
Steeds kleinere kamers
Kijkt ze haar verleden in.
Nooit meer thuis.
Haar leven verstoft en bijna vergeten
IJzeren wetten dwingen tot oversteek
Van bed naar stoel
Bijna honderd jaar ingesleten gebaren
Het brood naar haar mond
Haar ogen nog zo blauw
En verwarrend helder


Luister naar dit gedicht

Geplaatst in Gedichten | Reacties staat uit voor Moeder(2)

Moeder(1)

Toen haar handen nog die van mijn moeder waren
Niet het veraderd drijfhout nu
Waarin ons beider lot al beklonken is
Wist ik nog niet die blik in haar ogen
De kromming van haar strelende hand
De tijd bezwerend die ik nu pas herken
Wist ik nog niet van de liefde
Waarmee ik me al een leven lang omgeven weet


Luister naar dit gedicht

Geplaatst in Gedichten | Één reactie