DAGGEDICHT – Emily Dickinson (1830 – 1886) – ‘Hope’ is the thing with feathers / ‘Hoop’ is het ding met veren
‘Hope’ is the thing with feathers –
That perches in the soul –
And sings the tune without the words –
And never stops – at all –
And sweetest – in the Gale – is heard –
And sore must be the storm –
That could abash the little Bird
That kept so many warm –
I’ve heard it in the chillest land –
And on the strangest Sea –
Yet – never – in Extremity,
It asked a crumb – of me.
***
‘Hoop’ is het ding met veren –
Dat in de ziel neerstrijkt –
Het lied zonder de woorden zingt –
En ’t zingen – nooit meer staakt –
En ’t Zoetst – klinkt – in de stijve Bries –
En zwaar moet het zijn de storm –
Die ’t Vogeltje zo beschaamde dat
Zovelen heeft verwarmd –
Ik hoorde het in ’t kilste land –
En op de vreemdste Zee –
Toch vroeg het – nooit – in Bangste uur,
Een kruimeltje – van mij.