geef mij maar zo’n middag

bonte specht

geef mij maar zo’n middag
waarin nieuw licht spinrag laat zien
je wegloopt op ons pad
ik aan je rug zie dat je een mandarijntje eet
hoog achter ons huis een specht roffelt
ik met mijn swifferduster ons kind streel
je er zeker straks weer bent
het papaverzaad in envelopjes wacht
geef mij maar zo’n middag

Dit bericht is geplaatst in Gedichten. Bookmark de permalink.

2 reacties op geef mij maar zo’n middag

  1. Cornette schreef:

    Veel van die middagen graag !

  2. pim schreef:

    laat me naar je kijken en het wordt warm tussen ons

Reacties zijn gesloten.