Dit soort post krijgen we. Wordt al van te voren aangekondigd op Skype. Heerlijk!
Bijna eind mei, dit jaar niet naar Engeland.
Archief
Categorieën
bijzondere links
borduurwinkels
kindje
kunst
Lezen
textiel/borduren
Tuin
Weblogs
Dit soort post krijgen we. Wordt al van te voren aangekondigd op Skype. Heerlijk!
Bijna eind mei, dit jaar niet naar Engeland.
10 mei, aan het seringenstruikje van lotje bloeien 4 bloemen.(Zijn dat trossen of bloemen?)
Zij kreeg deze struik in een pot toen ze in H woonde. Dat was in…
Weet het niet meer, toen ze naar Engeland ging nam ik ‘m natuurlijk over en stond ie jarenlang op de tocht bovenop de wal. Nu zo te zien meer naar de zin in de voortuin, in de zon.
Wat een heerlijke dag vandaag! Zon zon en we rommelden/ ruimden wat aan.
De engste klus leek de kussenopslag kist waar we een lading dode muizen verwachtten: ha ha niet één! Wel waren er mandarijngrote gaten geknaagd in het harde plastic.
Toch maar weer vallen gezet, want het worden er wel veel.
Morgen nog zo’n mooie dag, en dan komt de tuinman e.e.a. herstellen.
Na een moeizame week ( pijn, koorts, bed ellende) trekt het leven weer wat aan. Voor ons allebei overigens. Eind van deze maand loopt P zijn revalidatie periode af, het gaat goed! Gezicht wel wat smaller, hij neemt het bewegen serieus!
Langzaam vordert de tijd, het pakje voor A tjes verjaardag staat klaar, de 27ste wordt ze vijf, en mag ze eindelijk in NZ naar school. We kochten een schooltas voor haar, ik krijg een sik van het nadenken over wat we kunnen versturen en het gewicht van de cadeautjes.
Hier was ik gisteren, in het plafond zit een blauwige plaat/lamp. Net toen de anesthesist zei “ga maar aan iets leuks denken” zag ik dat het een stralend blauwe hemel was met witte wolken!
Dit is Anne – Sophie. De nieuwste telg in onze langzaam groter wordende familie.
Een heel bijzonder kindje waar we met z’n allen heel trots op zijn.
Wham!
Je kon ‘m bijna horen! Vanmorgen vroeg nog zachtroze in de knop, en na deze warme dag bij a open!
Deze krent is een ijkpunt voor me: ik kijk de bloei eruit, de bessen waar de vogels zo verzot op zijn en dan in het najaar het prachtig verkleurende blad! In de winter een walhalla voor de vogeltjes met voedersystemen.
Het wordt langzamerhand een neverending story; Er was een plan, er kwam een hovenier, er werd hard gewerkt. En toen schrok ik toch ontzettend van het resultaat!
Aan deze elegante tafel werd ons door J&R een prachtig voorjaars/ paasdiner voorgeschoteld.
Het nieuwe huis is ‘af’. Zo verrassend om te zien hoe het ook weer totaal hun huis is! Over alles is nagedacht, schitterend! Met zoveel liefde hun dichtbije wereld zorgvuldig opnieuw geordend en geplaatst.
Er wordt weer gewerkt en gestudeerd, kunst speelt een grote rol.
De geit in de enorme achtertuin met het licht van de rivier, en in de verte de kleine silhouetten van fietsers op de dijk.
Vezadigd van spijs en drank, maar vooral van de bijna vanzelfsprekende liefde en vriendschap
kwamen we in de nacht thuis.
Dat doet zo goed, na deze verwarrende weken!
Vrijdagavond +/- 20.00 uur is het tijd voor het ontbijt in NZ. Deze keer voor het eerst uit het huis in Tamahere.
L liep met haar laptop het huis door, de kamers van de kinderen zijn klaar, onder het dekbed van A piepte het kopje van pingu! gelukkig, back to normal.
Dit wordt hun eerste weekend samen in hun nieuwe huis: guess what? Barbecue vanavond!
Sergei Rhimoshevski 2015
ZWERVERSLIEFDE
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind –
want, o de maatloze verlatenheden,
die over onze moegezworven leden
onder de sterren waaie’ in de oude wind.
O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet
het trotse hoge woord van liefde spreken,
want hoeveel harten moesten daarom breken
onder de wind in hulpeloos verdriet.
Wij zijn maar als de blaren in de wind
ritselend langs de zoom van oude wouden,
en alles is onzeker, en hoe zouden
wij weten wat alleen de wind weet, kind –
En laten wij omdat wij eenzaam zijn
nu onze hoofden bij elkander neigen,
en wijl wij same’ in ’t oude waaien zwijgen
binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.
Veel liefde ging verloren in de wind,
en wat de wind wil zullen wij nooit weten;
en daarom – voor we elkander weer vergeten –
laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
… uit Verzamelde Gedichten (1948) van Roland Holst (1888-1976) ..
Deze dagen als een mantra de eerste zin uit Zwerversliefde van Roland Holst.
Op zoek naar het gedicht kwam ik op een blog, waarin Roland Holst werd neergezet als een oude viezerik die voosde met een jong meisje.
Jakkes! Dat gebeurt wel vaker. Een gedicht dat me na staat wordt verpest door zulke uitleg.
P sinds dinsdag weer thuis, het gaat goed. Er was een ‘schampschot’ aan zijn hartspier en dus twee stents.
Het leven in huis herneemt zich, we wandelen en P wacht op een revalidatie programma.
Aan de andere kant werd vandaag dit huis betrokken. as Maandag komt de container die eind november werd ingeladen, eindelijk aan, en liggen de kindjes en L&S weer in hun eigen bedjes.