en wat een zomer ligt achter ons; de krent in onze voortuin liet al zijn blad vallen, ik ben m toch maar gaan bewateren. En zie
hij ging bloeien en kreeg teer nieuw blad. Zeer benieuwd wat er nu in het komend voorjaar gaat gebeuren.
Vasalis
mijn mooiste rozen en AStje
deze zomer is gevorderd tot de 4 daagse en blijft zorgelijk door de ziekte van W
Deze foto is van eind april, we gingen een eindje rijden en natuurlijk even kijken hoe Willem vordert met het land klaarmaken voor de zomer.
Er gingen en er gaan veel kaarsjes doorheen. Hier bij broeder Everardus
In NZ overleed Dave, de schoonvader van L, de jongste en nakomertje uit een groot gezin. De oudste uit dit gezin sneuvelde in de tweede Wereldoorlog, hij was piloot en ik geloof pas 22, ligt begraven in Ede op een klein oorlogskerkhofje.
Om toch een beetje dichtbij de familie te zijn legden wij bij Jack een bloemetje
Vandaag hoorde onze W de totale uitslag en behandelplan in Eindhoven, zoals gedacht, chemo-operatie-chemo. Als we jarig zijn heeft hij de eerste chemo al achter de rug. Ter afsluiting van de dag gingen we ( M, Astje P en ik ) pannenkoeken eten in Herpen. Onverwacht fijne dierbare avond. Nu slaapt tante kaatje in de kamer naast ons en heeft M even rust.
W en M sept 2015
Het zijn zulke verdrietige tijden.
Veel te lang niets geschreven, we zijn beland in wat wel eens de derde wereld oorlog zou kunnen zijn zijn.
Corona bestaat, de huidige variant ‘omicron’ is mild ziekmakend en we moeten er mee leren leven. Zelfs in NZ waren ze ziek; behalve St.
Voor ons herneemt het leven zich een beetje, we waren een week in Zeeuws Vlaanderen en zagen A en J, dierbare familiebanden. De week erop naar Castricum, O en W 50 jaar getrouwd, meteen een mooie gelegenheid om een bloemetje op het graf van moeder te zetten.
Just the two of us !…Early Spring Lake Tutira. Hawke’s Bay.
Ze gingen naar the beach, en het lam ging mee. De lente begint daar, en maar goed dat ze daar zijn. In de Waikato is level 3 weer van kracht. De meisjes hebben vakantie dus is het sowieso nu prettiger om daar te zijn.
P en ik beleefden gisteren en vannacht de nachtmerrie van de ouder wordende mens; valpartijen met zere knie en gekneusde ribben als resultaat.
T was wat killig in NZ, maar ze liep als nooit tevoren, en maakte een verslag op school
Zusje ook,veel in beslag genomen door het huis lammetje. 8 x dgs een flesje!
kijk de lente komt eraan aan de andere kant, hier worden de nachten al wat kouder.
Eindelijk was onze kleine logee er weer eens, we stemden haar vrolijk met pannenkoeken in de Tornse Molen, prachtig in het vroege avondlicht. Én een bedje dichtbij onze slaapkamer. 
Vandaag is Ans jarig en P treinde naar Maastricht, het is er gezellig appte hij net.
ook WG, en mijn beurt,
van Marieke Lucas Rijneveld:
.
Als het land niet meer plat is
.
Stropakken liggen als blokken roomboter in het weiland, hier heeft het
platteland een berg maar vanaf de berg gezien is alles plat, en we
stotteren terwijl we toch geen last van spraakgebrek, maar elkaar duidelijk
willen maken dat de meeste onderbrekingen ongepland zijn.
.
Je overall is te ruim bij je schouders, we zouden er twee dwergkonijnen
onder kunnen stoppen, dat staat toch beter als ze straks de boerderij een
injectie geven, in laten slapen als de hond van de boer twee sloten
verderop. Sommige onderbrekingen speelden zich af op de hooizolder
.
waar je je bezwete gezicht op mijn blote buik legde, mijn navel
vergeleek met een kijkgat in de schutting, daarachter kon je alles zien
wat zich in mij afspeelde en we zouden de berg onthoofden zoals je een
eitje en dan samen oud en knotwilgen, maar nu staat er een bord met een
.
blije man in pak erop met in zijn hand een stad als een zwarte kever.
Denk aan al die uitgestrooide boeren in de koeien getrokken die als
wandelende graven tussen de bloesems als rouwboeketten lopen, we klampen
ons aan elkaar vast en kijken naar het laatste huis op het platteland dat instort
.
als een composthoop zonder luchtholtes. Iemand zegt dat je meerdere
huizen kunt bewonen, dat een koe met zeven magen zich toch niet vaker
verslikt, en we vragen ons af hoe het je vergaat als je een maag wegneemt
wat je dan nog wel en niet zal kauwen. Mijn hoofd verstikt een dwergkonijn
.
omdat ik gebruikmaak van zijn schouder, ergens fladdert het baasje van de
kever, er zijn onderbrekingen in onderbrekingen, stiltes die naar kuilgras ruiken.
mooi? Heel mooi!
merkwaardig hoe dingen veranderen, dit gedicht uit 2016 raakt me diep.
Eigenlijk wilde ik wat vinden in een bundel van Willem van Toorn en die is opeens verouderd.
Ruim 4 maanden na de operatie, pijn is minder maar absoluut niet weg, grr Prachtige dag vandaag met al de herfst in het licht en lucht
