Mijn Appelboom
Als ik aan iets moet denken
of zo maar droom,
vertel ik het meteen
aan mijn appelboom.
Eerst een dikke boterham,
dan de armen om de stam,
of mijn ene hand al bij de andere kan.
De appelboom heeft dit jaar
zo mooi gebloeid.
Maar ik ben dus nog niet niet
genoeg gegroeid.
Eerst een dikke boterham,
dan de armen om de stam,
of mijn ene hand al bij de andere kwam.
Willem Wilmink
de Ghislaine de Feligonde staat op springen. Groeit erg hard, gezonde blaadjes en prachtige bloemen.
De tuin duikt de zomer in, had er soms een hard hoofd in omdat het zo hard gevroren heeft, maar zie:
Dinsdag komt W me helpen.
onder de zeeegel van L stopte ik Klavertjes
Toch nog maar even wachten met deze zomer af te schrijven?
en toen was mijn log weg
morgen toch eens mee gaan bellen, ik geloof dat ik het wel wil houden. Zomer echt zomer, maar genieten komt er niet zo van. Volgende week maandag pas naar ´ spoedpoli ? weet niet niet of ik het zolang volhou. Iig een paar woorden vastgelegd
74 vandaag
wat een dag, om snel te vergeten
heel lief berichtje uit NZ en een enorme bos pioenen
Weinig/geen verbetering. Voel me steeds ellendiger. Probeer wel in beweging te blijven, én dat kan nu ook in de tuin. Er is eindelijk zon. En aangename temperatuur, misschien dat dat helpt.
P ging net nog op de fiets voor een verjaarscadeau, van Edmund de Waal, brieven aan Camondo. 5 sterren in NRC en dus uitverkocht. Maar ik wacht.
Begin het langzamerhand wel beu te worden; mijn knie doet het op zich wel best, pijnlijk dat wel. Heb het nagekeken, vorige keer deed ik er 3 maanden over toen de pijn langzaam minderde. Nu de bijverschijnselen van medicatie die me nekt.
lentebloemetje uit de tuin van de buurvrouw, dus het kán wel, een vriendelijk tuintje
27 mei, ze werd 11, en had eindelijk het shirt dat ze zo graag wou. Als de dag van gisteren nog het beeld van L in de deuropening van het huis in Bromley met een mooi klein donkerharig meisje.
We waren weer even getuige van het uitblazen van de kaarsjes en er dus toch een beetje bij.
Het gaat nu hard met het versoepelen van de Corona maatregelen.
Niet dat ik daar veel van merk, mijn knie vraagt nog veel aandacht, grr en kreeg die ook, én wat ben ik blij met de gezondheidszorg om me heen. Attent rustig en deskundig.
In september 2007 beleefde Leidje van den Berg, boekgrrl uit Winterswijk, een grandioze dag. Het gedicht is door haar kinderen ook afgedrukt op haar overlijdensbericht.
| De volgende twee gedichten zijn opgenomen in het Jubileumnummer September 2007 van Poëziepuntgl en genomineerd door de jury, bestaand uit Marijke Hanegraaf, Hanz Mirck en Victor Vroomkoning. De opdracht was een gedicht te maken op de bekende dichtregel van Marsman … traag door oneindig laagland gaan…..
Door Laagland Met kijken en luisteren, trager gaan lopen Van ochtend naar avond, de zucht van een vlinder Toen ik het opdrachtgedicht had opgestuurd probeerde ik ook een versie in het dialect van Winterswijk te maken. Omdat ik dat behoorlijk geslaagd vond, stuurde ik dat ook in. Ook die versie werd geplaatst. Beide gedichten mocht ik 7 oktober ’07 voorlezen in de Concertzaal in Oosterbeek tijdens de presentatie van het Jubileumnummer. Leuk! Gòòn Røsteg deur endloze leagten hengòòn, Zoa, deur good kieken, met zette te stoppen Van vrogger bes laater- neet meer as een zoch vrustereg = rillerig van kou Gòòn verscheen ook in Moespot, december ’07 |
mooi hé, vooral het gedicht in Winterswijks dialect vind ik mooi. Het ritme
Leidje was Boekgrrl, actief toen de grrls nog actief waren en is ons nu ook ontvallen
19 mei, 4 weken mijn nieuwe knie erin. Vandaag eerste beetje redelijke dag, nog veel pijnstilling nodig waarvan ik dan weer zo beroerd ben.
Al met al gaat het redelijk, P is de gedroomde mantelzorger maar dat moet ook weer niet te lang duren. Hij moet weer op de fiets en zijn eigen besognes aanpakken.
t lijkt erop dat we dit af kunnen strepen en dan eindelijk de zomer in?
koud en nat, tuin is mooi groen. Gelukkig kwam Heurkens vandaag kijken en hij gaat, op korte termijn hoop ik, de boel aanpakken.
En de goden zijn geprezen ook good old T weten te strikken om ons een beetje te helpen met het huishouden.
in NZ kregen de meisjes allebei een kitten, dat was al een tijdje de grote wens van Atje, kijk naar haar snoetje. Het oorspronkelijke kattengezin nog uit Londen, heeft het zo goed als begeven.
Verband eraf gehaald, ? lijkt niet door een ervaren naaister gedaan toch?
https://www.cafejos.nl/
Zo wat een voorbeeld, café Jos doet er nog even niet aan mee
