M e i z o e n

We reden de pacific coast highway: rechts woud, alsmaar klimmen en dalen, links doorkijkjes naar de blauwe zee, of zomaar weides die gewoon overgaan in zee met grazende koeien, óf maisvelden die uitlopen in zee ( hoe zit dat met de verzilting?) op weg naar het huis dat we al in Nederland gereserveerd hadden. Waihau bay lodgeWaihau bay
We hadden lunch onderweg en deden nog wat boodschappen. Twee weken om lekker te lezen, misschien een pedicure en in ieder geval naar de kapper….haha! We werden naar deze baai gestuurd, ik geloof 35 huizen, een klein restaurant, een nog kleinere grocery, het onvermijdelijke postkantoor en dat was het. Bééldschoon, stil heel stil alleen de branding onder ons slaapkamer raam.
Vanmiddag deden we er een uur over om in Araroa in een iets grotere kruidenier wat eten in te slaan, er waren nog 8 aardappels en die hebben we allemaal gekocht voor je weet maar nooit 😉 nóg iets verder ligt MountHikurangi De plaats waar de zon als eerste in de wereld opkomt. Het einde van de wereld
Het schijnt dat hier in 1750 Maori aan land kwamen in twee kano’s.
Maar dat hoorde ik ook in Rotorua en Wangarei 😉

De oudste neef en het jongste nichtje (Jessie) vinden elkaar onmiddellijk bij een familie treffen, zó lief en zorgzaam.

We waren uitgenodigd op een 50 jarige bruiloft. Prachtige dag op een winery in de omgeving van Hamilton, gerund door een 3de generatie Nederlanders uit Deurne.
Daarna gingen de kleinkinderen nog even in de pool bij poppa en nenna.

Het gewone leven is hier weer begonnen, eind van de vakanties. L zette gisteravond ook haar koffertje klaar en vertrok vanmorgen naar Auckland. Ze heeft het fantastisch gedaan!
Wij maakten plannen om met D en J met de trein naar Wellington te gaan.
Eerst deze week voor twee weken naar Waitau.

En dan is het wachten natuurlijk op de cycloon Ula.cycloon ula Die het Noordereiland dreigt te schampen, en daarop vooruit lopend veel regen met zich meebrengt. We zullen het gaan zien. Wij zitten tamelijk zuidelijk in het oosten van het Noordereiland,aan de kust.

Vandaag is het zeer slecht weer, regen continu, onweer en bliksem, overal wordt gewaarschuwd.
Goed, we blijven dus thuis in dit huis in de (wijde) omgeving van Rotorua. We lezen en luisteren naar muziek.
Rotorua en omgeving zijn een heel geliefde vakantie bestemming in deze januari maand voor mensen uit het noorder eiland.
Omdat we pas heel laat konden gaan boeken, zijn we aangewezen op wat nog vrij was, in dit geval: https://www.bookabach.co.nz/baches-and-holiday-homes/view/32012
Bij Don en Fiona, voormalige geiten boeren. For the cheese? no for the meat. Alles is hier for the meat.
Groot huis achter hun eigen huis gelegen met een inspirerende tuin, we mogen sla plukken en kruiden. Veel vogeltjes die ze (net als ik) nogal verwent. Leuk leuk! Er is een gezinnetje kuif kwartels pa, moe en 4 kleintjes. Énig!
Komt veel voor, Don vertelde dat ze de beestjes aten, omwikkeld met bacon en gevuld met pruimen… jaha….
En de tui! Zingt prachtig! Heeft een paar plukken witte veren op de keel:

Gisteren waren we in Wai-o-tapu (sacred waters) een enorm vulkanisch landschap/park.( sorry hoor, ik ontkom niet aan superlatieven in dit land)
Als je Rotorua inrijdt ruik je af en toe al de kwalijke zwaveldampen. Hier is het nog een graadje erger. L&St en de meisjes kwamen uit Tamahere hier naar toe en samen brachten we een mooie dag door.
Morgen weer verder, op weg naar de 50 jarige bruiloft van de ouders van St. Dat is ook leuk dat we zo af en toe in het sociale leven van de Fam. duiken.
Kan ik weer even de was doen (dank aan M uit H-st-G die me zei dat ze alles maar dan ook álles in de droger deed 🙂 ) en op zoek naar polo’s voor P ?
Vervolgens is het plan om nog wat zuidelijker te rijden naar Waihau in de bay van Waihau.
Daar komen A en J een weekje bij ons logeren.
Ook weer aan de kust. Dit huis hebben we al in Nederland geboekt.
Het gaat snel, 1 februari gaan de meisjes weer naar school en L hervat haar werk weer op de 11 de januari

Er zijn betere foto’s, maar die zitten op P zijn toestel en daar zit geen WiFi op.
Als we weer “thuis” zijn, komen ze.
We kwamen min of meer toevallig op deze plek terecht. Deze tijd is de top van de vakantie periode en veel was er al vergeven. Whakatane is een belangrijke plaats in de geschiedenis van de Maori, en dat is hier te merken. We verblijven in een kleine studio die op de garage is gebouwd. Het lijkt hier een beetje de Goudkust van Whakatane, prachtige huizen tegen hoge rotswanden gebouwd. En we kijken uit op de stille oceaan. Schitterend! Je hoort de branding.
Rechts naast de rotsen in zee ligt “white island”, de enige nog werkende vulkaan van NZ.
Het strand is smal, op weg hier naar toe reden we een stuk langs de kust, op veel plaatsen een soort campings met prachtige plaatsen direct aan zee.
En het weer heeft zich hersteld, warm met een beetje wind.
De vogeltjes zijn een aparte studie waard: héél mooi! en prachtig gezang… zó anders dan thuis.

De regen is laat in de middag min of meer gestopt, de 4 barnevelders krijgen het restant van de pasta. Ben benieuwd of we de eieren van de afgelopen dagen nog gaan vinden….vanmorgen in alle vroegte de kippen voer gegeven in de laarzen van L gelukkig. Weer een jong konijn met de kop eraf gevonden brrr, en en paar dode vogeltjes, de katten ? Of de havik die vaak in de lucht hangt.

Inmiddels zijn we in Whangamata in de Coromandel.
Een citroenstruik en heerlijk nachtelijk geurende jasmijn naast onze sleepout.
Práchtig weer, een leven aan zee. Ariane springt al van een ponton Jessie is terughoudender.
In de loop van de middag thuis komen, soms is de barbecue dan al aan, wat aardappelen uit de grond trekken ( red skins) sla maken, mijn idee van een relaxt leven.
We blijven hier nog een paar dagen en gaan dan volgende week naar de zwavel meren in Rotorua en Taupo.

De meisjes zijn uitgeput en slapen vannacht weer in hun eigen bedjes.

Kerstavond, de laatste boodschappen werden gedaan, aan het eind van de dag zongen ze zachtjes kerstliedjes, iets te eten en te drinken voor de kerstman, en dan alleen nog maar een nachtje slapen!
Er ligt inmiddels een hele stapel geschenken rondom de boom.
Vanavond vroeg naar bed… Morgen wordt een groot gedeelte van de familie verwacht.
Én hoop ik mooi weer! Vandaag regen voor de eerste keer régen.

Plus vervolg:
P ging, toen iedereen al in bed lag ( en hij trouwens al zeer verwend was met lekkere kaasjes) nog even voor een plak oude Goudse….hij krijgt al veel attentie van de trombosedienst vanwege de stents etc. Enfin, we zaten tot ruim03.00 uur op de eerste hulp. Kreeg 6 hechtingen in zijn duim top, en hing de rest van de week in een mitella..

We reden van Auckland naar Whangarei, ik dacht misschien iets van op en neer naar Eindhoven, dat bleek anders, 170 km heen 170 km terug. Achteraf hadden we dus beter onderweg een b&b kunnen zoeken.
We gingen op bezoek bij Adriaan en zijn vrouw. Adriaan is de broer van mijn Peetoom. Hij woont al 63 jaar in NZ, is recent flink ziek geweest en af en toe wat vergeetachtig, maar daar zit hij niet mee. Heeft onmiddellijk weer het dialect van het oude stadje te pakken. Prachtig! De hele familie passeert de Revu, hij zegt zelf ook dat naarmate hij ouder wordt (87) hij meer verlangt naar zijn geboorteplaats. In hun comfortabele bungalow overal foto’s, foto’s die ik me nog herinner uit de huizen van familieleden waar ze ook hingen. Merkwaardig; het was of ik het petroleum pitje waarop zijn moeder eeuwig vlees stoofde, weer rook. Geen wonder dat “naar oom Adriaan” een begrip is geworden bij de kleinkinderen die hier hun stages, co- schappen etc doen. In Auckland voelde ik heel erg dat L hier zover van iedereen weg woont, dat werd minder bij dit lieve bejaarde paar.
Het was vooral ook mooi om noordwaarts te rijden, hoge heuvels en dalen met koeien, die door motorrijders bij elkaar werden gedreven. Veel bossen ‘wood the natural choice’.
Veel Maori monumenten, en plaatsen waar de Maori geschiedenis wordt herdacht.
Terug reden we via de westkant van het Noordereiland, nóg mooier! in het late avondlicht.
Gelukkig vonden we een beef en pizza tentje, gerund door een soort Hels Angels, waar we voortreffelijk aten.
We hebben al half en half besloten dat we terug willen in dat gebied, bay of plenty of bay of islands.
Inmiddels weer terug op het honk, het gaat goed hier!!

Het weer is schitterend, zoals ons verteld was.
Vanavond, voor het eten, vroeg onze schoonzoon aan Ariane: “ask Opa if he likes a rosé or a beer” ze zei: “Opa do you like a rose or a beer?”.