Al dagenlang een stille wereld, koud en wit. Vooral de stilte bevalt me. Ook in huis is dat hoorbaar en voelbaar.
Inmiddels ben ik er echt achter dat huishoudelijk werk me niet ligt. Een opgeruimd huis staat voor een verwaarloosd leven, ik geloof dat dat zo is!
Al mijn aandacht en energie gaat naar het schoonmaken/houden. Dat moet anders, dus weer een retourtje Engeland geboekt.
Look oma, there is snow, zeiden ze via Skype.
Ze zitten dan samen aan hun avondmaaltijd, de iPad registreert.
Al dagenlang een stille wereld, koud en wit. Vooral de stilte bevalt me. Ook in huis is dat hoorbaar en voelbaar.
Inmiddels ben ik er echt achter dat huishoudelijk werk me niet ligt. Een opgeruimd huis staat voor een verwaarloosd leven, ik geloof dat dat zo is!
Al mijn aandacht en energie gaat naar het schoonmaken/houden. Dat moet anders, dus weer een retourtje Engeland geboekt.
Look oma, there is snow, zeiden ze via Skype.
Ze zitten dan samen aan hun avondmaaltijd, de iPad registreert.
Dit is
http://elephantine.typepad.com/elephantine/2011/05/the-apple-galette.html
En wat lekkers bakken hoort bij elkaar.
Plus, niet onbelangrijk, het huis schoon en opgeruimd. Dat is een neverending story.
Maar een voorwaarde om rustig het weekend in te gaan.
En dan de dikke pil:
‘ met mest en vork’ van Alma Huisken en Doortje Stellwagen tot me te nemen.
De tuin gecontroleerd op beloften, qua knoppen nog niet veel, de verwilderingsbollen gaan te hard.
Al dagenlang een merel te horen, en meesjes, maar ook in de ochtend het gekras van Vlaamse Gaai en ander onaangenaam Zwarts. Ik kan daar geen voorjaarsuitingen in zien. Ze zitten in de hoge takken van het ons omringende geboomte, en ik weet natuurlijk ook waarom… Het voer voor de kleintjes…
Maar eens snel de tafeltent afmaken, ze zitten nu wel erg krap!
Deze week gaat ie op de post.
De Iberis bloeit, dat is wel heel vroeg. Niet uitbundig, geen wolken, eerder miezerig. Meteen ook maar de rest van de knoppen geïnspecteerd: vnl klein en donker, belooft nog niet veel.
Maar dat licht, dat heerlijke licht, het is er af en toe echt.
K a P o t….
Het was zo’n prachtige dag, de hele bups weer hier, vanzelfsprekende vriendschap, liefde, betrokkenheid alsof het nooit anders was.
Alle verhalen sluiten naadloos aan.
Er is muziek, er wordt gezongen en gelachen ( lang geleden dat ik buikpijn had van het lachen, weer eens wat anders;-))
Ik zou iedereen willen vertroetelen, lekkere hapjes in hun mond stoppen, kussens voor ze schikken luisteren en slaapliedjes zingen.
Voor de zoveelste keer me voorgenomen om te koesteren.
Ik wens jullie van harte:
“Zalig nuujjaor de kop vol haor de mónd vol teng en de waffel in de hengâ€
Gelukkig zijn er om deze tijd heerlijke sinaasappels.
Na kerst en alles wat overbleef: even alleen maar sinaasappels.
Verbeeld ik het me of is het echt al langer licht?
Vandaag het huis gelucht en gepoetst, we zijn gelaarsd en gespoord voor de komst van de Maastrichtenaren.
Eigenlijk was ik nog niet eens klaar, en nu is het alweer voorbij. Daar zitten ze dan, onze 3 kleindochters!
We genoten met volle teugen en waren vandaag lichtelijk afgebrand….
Het kerstdiner was op de woonboot in de Waal, wiebelend met schalen op een smalle loopplank, (hoog water!) en ook weer terug. Nou snap ik waarom er regelmatig mensen te water raken.
Proberen of ik de voorbereidingen voor nieuwjaar kan halen.
