M e i z o e n

40 jaar samen, dank je wel liefje.

   Het wordt een ritueel, én het wordt steeds leuker; eten met (aan)verwante stemmen. En we worden meer geroutineerd, d.w.z. we koken menselijker porties….maar lekker…

Alles weer opgeruimd, gewassen en gesteven maar nog niet gestreken ;-(  en waar heb ik toch de andere helft van m’n kristallen glazen?? gezocht gezocht, van alles ontdekt, is wel leuk zo’n stoffige zolder, maar toch nog steeds bang dat ik in een dood/levende muis grijp. Tenminste aanleiding om de kerst spullen naar beneden te halen.

..En glad, onaangename blubber op de stoep. Hád ik toch maar voor Vicje de hondenschoentjes gekocht.Het is in die zoutbrij niet lekker lopen. Ze is oud, al bijna 14, en naast haar artrosepillen lijken me die schoentjes geen luxe.

Mijn bed ontstegen en gezocht naar sjaals en handschoenen. Elk jaar kom ik dan ook weer dit dierbare mandje tegen met  ‘haar’ mooie en vooral warme handschoenen en sjaaltjes. Geur van 4711 en leer.

Nu nog even kijken of mijn kleinkind is aangekomen op LA en of ze haar eerste grote vlucht goed doorstaan heeft.
Ik moet toch maar eens aan een blackberry of Iphone 😉

Deze foto is vanmiddag rond 17.00uur genomen vanuit hun huis in B in de UK, pfff het leek wel het echte kerstverhaal; dinsdagmiddag zijn ze met de slechte weersvooruitzichten toch maar niet naar de randstad gereden maar alvast naar Gent be om in ieder geval de trein van Calais naar Dover te halen wOEnsdagmiddag. In Gent zijn ze gestrand, auto vol geladen (want zo doe je dat als je met een baby op stap gaat) Auto onvoorwaardelijk kapot: bij garage gelaten, komen we ophalen als we in maart weer in de UK zijn, retour hotel, vanmorgen taxi naar ferry, zoveel mogelijk meegenomen, In Dover wachtte de bestelde huurauto en nu dus thuis!

De goden zijn geprezen! Een goeie test voor de komende reis, volgende week om deze tijd in Hawaï, dat is andere koek…

Was een beetje gespannen 😉

Daar waren jullie dan, sinterklaas en kerst vieren en dan op naar de andere kant van de wereld. In maart weer terug ;-(

Fantastisch?? Hoezo?

Het was een heerlijk lang weekend, L had haar vrienden in NL gevraagd om in ons huis bij te praten en even dag te zeggen. Wij kennen al die mensen natuurlijk van eindexamens, afstudeerfeestjes en nu als jonge vrouwen/mannen met kinderen, al of niet (weer) zwanger. Een kippenhok! mooie kleine meisjes die graag meehelpen. We genoten!

En het meest van Ariane, ze is nu precies een half jaar, probeert zich om te draaien, geniet van haar vast voedsel, kraait en kwettert dat het een aard heeft, wil het liefst al slapend de boel nog in de gaten houden, en is het liefste 8kg bonkje babyvet en plooien dat je ooit gezien hebt. We realiseren ons dat twee en neen halve maand veel is, in de ontwikkeling van zo’n baby, maar soit.

Deze dagen herinneren we ons, blijven zeer nabij.

voor de borduurtjes: vestje is haar (gelukkig) nog wat te groot. en nee, ik maakte het niet zelf!

wat een uitvinding, een soort autoband overtrokken met vrolijke stof is haar lievelingsplek, ze kan er in slapen in spelen en riant zitten.

met sofie!

De klimop bloeit weer uitbundig en trekt honderden bijen + veel vlinders vandaag, in de zon is er veel lekkers te halen. Deze foto heb ik er via Flicker opgezet en dan is het  ( i.m.h.o.) mogelijk om ‘m iets groter te maken. De hele dag in t shirtje buiten gewerkt; Gadver wat waren er deze zomer veel slakken, ik kom nu nog allerlei potjes tegen die ik ingegraven heb/had, vol slakkenlijkennat..er is iets niet goed met het evenwicht.. dénk ik, heb helemaal geen gif (beetje slakkenkorrels dat wel) gestrooid. Vorig jaar vond ik af en toe een spreeuwensmidse, dat ruimt natuurlijk aardig op 😉

Zo in m’n tuintje ben ik de pijntjes de baas. Jawel vorige week was ze hier,haar moeder ging werken en ik was oppasoma.  Overal in het huis nog haar stemmetje, stém!! ze kraait en lacht en schreeuwt soms. probeert zich om te draaien, kortom… heftig aanwezig! We genoten!En nu is ze dus weer in de UK, kreeg ze haar prikken, werd verkouden…

funda
We zijn langzamerhand met zovelen, dat ik het nu wel durf te zeggen: ‘verslaafd aan Funda’. Ook Jaap en chique makelaardijen. Weet al heel snel waar wat te koop staat,sterker met A die dat een beetje deelt, soms ook echt op stap, en als het dan de moeite was soms ook met lief. Maar die gaat niet meer mee, ‘we blijven hier’. Toch kijk ik nog, en dan kan zo’n plaatje niet uitblijven… je wéét dat je daar ooit tegenaan zult lopen en dat het dan gedaan is met de lust.  Nooit, nooit wil ik dat iemand mijn bed zó zal zien, en ik ben er van overtuigd dat de mens van wie dat bed was, dat ook nooit gewild zou hebben, sléchte makelaar!

In bed, mompelend of we nu wel of niet het herfstdekbed, (jaarlijks terugkomend gediscuzeur) realiseerden we ons dat we een dochter hebben van 35 én een zoon van 45!!  “we worden ouder papa”, mwah, zó vind ik het niet zo erg 😉

De hele familie uit NZ was hier, en het was écht  fantastisch!  Het ging vnl over Ariane en nog eens over Ariane, en natuurlijk hoe onze kinderen waren toen ze klein waren, wie op wie leek, iedereen ‘ons dichtbij geluk’ was er. We aten oesters en oma’s soep, ze sliep in haar eigen bedje, hoe zit dat toch tegenwoordig met bedjes opmaken?  Vriendin R zei toen we voor de eerste x bij háár kleindochter stonden:’k hoef niet naar huis, hier kan ik de hele nacht naar kijken” nou ja, net als AvDis de ogen dicht bij de blaas zitten, als ik hun geluk zie.

Maar er is meer te doen, mezelf beter ingeschat dan ik ben, heb ik prAchtige Noro breigaren gekocht voor een schattig vestje, zie boven. Zo mooi dat kan ik echt niet, via breipagina. nl iemand gevonden die het wil breien en ook blij is met de Noro.

ga ik weer door met al m’n ufp’s…

..het werd 36 graden in de schaduw, we bleven héél rustig, waren in goed gezelschap, aten de meizoensalade van culinette, zaten nog lang buiten en mijn hondje ging onder een dun nat doekje slapen. weet helemaal niet of dat goed is maar ze liet het gewillig toe.