Net op Skype onze kleine meisjes en hun ouders uitgezwaaid. Ze vertrekken voor ruim een maand ( meer? hoop het niet) naar NZ, naar de andere opa en oma. Ze zijn net zo vertrouwd als vorige week, J veegt trouwhartig haar handjes af voor ze met een chocoladegrijns ons kushandjes toewerpt.
A informeert naar onze hond. De vanzelfsprekendheid van Engels/ Ned. Is nog steeds schattig: oma’s ‘angel’ tje.
Nee ik ga niet tobben over hoe lang, en dat misschien wel ooit…
Als het goed is zien we ze begin Mei weer hier.
En nu de tuin in!!
Wat ziet dat er lief uit!!