We voeren gelukkig weer eens naar Zuid Engeland en namen haar mee naar huis voor een weekje. Een gemeen virus scheepte zich ook in, maar dat hadden we aanvankelijk nog niet goed door, monter spugend in de Maxi Cosi bleef ze lachen en kletsen.Nog eens goed nadenken hoe we die ring om Antwerpen het best kunnen nemen of vermijden. Al met al duurde de rit te lang,thuis net in het warme bad viel de stroom uit;-( maar kon ze eindelijk in haar bedje. Mijn hondje werd 14!! deze week, verdroeg het gedoe op haar eigen “laag bij de grondse” territorium goed, liet zich gewillig aan de staart trekken en hardhandig aaien. Ik blijf de combinatie hond en klein kind een beetje eng vinden, maar het leek alsof Vicje waakser was. En nu is ze alweer met haar moeder in het vliegtuig op weg naar huis. Genoten we? ja zéér! Dit is zo’n bijzonder klein geluk, amper uit te leggen.
We waren natuurlijk ook even bij ‘Coolings’, ik vond er de pachisandra,  die ik al een tijdje zocht, bontbladig met witte bloem en práchtige viooltjes. Dit weekend belooft mooi weer, dus mij in de tuin! Nooit gedacht dat ik jaloersig zou zijn op de tuin van mijn dochter maar dat ben ik wél ;-) ik plantte dus witte gebroken hartjes in haar tuin, zodat A tzt bloempjes kan plukken.
Oh jee wat een schatje ook. Ik zie S. weer over 2 weken. Kan niet wachten tot we samen gaan tuinieren. Virussen alsmaar virussen, ze schijnen er inderdaad zeer blijmoedig onder te blijven.
Erg he, als je haar een tijdje niet gezien hebt.