Bezoek aan de Maartenskliniek, vandaag precies twee jaar geleden dat mijn andere knie onder handen werd genomen. Daar heb ik nog nachtmerries van … voor m’n rechterknie kreeg ik een brace, een joekel van een ding maar ik ben heel blij dat een operatie daarmee vooruit wordt geschoven.
Ik was aan de beurt bij het Woensdag Gedicht van de Boekgrrls en koos:
Falsificatie
Heus, hij doet zijn best.
Hij zegt ‘tot straks’ ook als hij weet dat ‘ straks’ in werkelijkheid op mor-
gen duidt, na een nacht waarin van alles gebeuren kan.
Ik heb geleerd wat er allemaal gebeuren kan, hoe vaak je ook ‘erisniksaa –
dehandhoor’ zegt tegen het oor aan de andere kant, zodat het niet schrikt,
al is het al geschrokken.
Wat niet telt:
Alle keren dat de deur al open zwaait nog voor mijn hand de bel
aanraakt.
De keren dat hij de telefoon opneemt of, liever nog, uit zichzelf iets
stuurt, want bellen is enigszins besmet geraakt sinds erwelietsaan-
dehandwas.
Wat wel telt:
Het feit dat hij al een tijdje hoest.
Het moment dat iemand op de televisie achteloos meldt dat gum disease
altijd, echt altijd, tot hartfalen leidt.
Mijn eerste cadeau aan hem was een pot vitamine C met zink.
Ik kan toch niet zomaar in zijn mond gaan kijken ?
Na hoeveel uur stilte is het legitiem om mijn huis uit, de auto in te gaan,
naar hem toe te rijden en te controleren of hij nog ademt?
Ik heb een sleutel maar durf die niet in het slot te steken, want wie weet
wat ik dan vind. Ik bel hem op en bid dat ik niets aan de andere kant van
de deur hoor overgaan, dat hij opneemt en in de supermarkt staat.
‘Tot zo’ zegt hij.
Vrouwkje Tuinman
Uit: Lijfrente
2019 uitgeverij Cossee
een prachtige herkenbare en beangstigende bundel, Lijfrente